قهوه گواتمالا
بسیاری اعتقاد دارند که قهوه در ابتدا توسط یسوعیها در سال ۱۷۵۰ به گواتمالا آورده شد. اگر چه که شواهدی وجود دارد که در سال ۱۷۴۷ در این کشور قهوه کشت و سرو میشد.
همانند السالوادور، قهوه بعد از سال ۱۸۵۶، به محصول مهمی تبدیل شد. این اتفاق زمانی رخ داد که، اختراع رنگهای شیمیایی تقاضا را برای نیل که در آن زمان محصول کشاورزی اصلی برای درآمدزایی بود کم کرده بود.
دولت پیش از آن نیز تلاشهایی کرده بود تا از نیل فاصله گرفته و به محصولات تنوع ببخشد. در سال ۱۸۴۵، دولت کمیسیون کشت و تبلیغ قهوه را تشکیل داد که برای تولید کنندگان قهوه مطالب آموزشی تولید میکرد و همچنین به سازماندهی یک قیمت و سطح کیفی مشخص کمک کرد. در سال ۱۸۶۸، دولت حدود یک میلیون دانه قهوه را در تلاشی برای متحول کردن صنعت قهوه، توزیع کرد.
وقتی که جاستو روفینو باریوس (Justo Rufino Barrios) در سال ۱۸۷۱ به قدرت رسید، قهوه را به پشتوانه اصلی اقتصادی تبدیل کرد. متاسفانه، تغییرات او باعث شد تا مردم بومی گواتمالا بیشتر از قبل از زمینهایشان منع شوند، چرا که آنها مجبور بودند تا حدود ۴۰۰.۰۰۰ هکتار (۹۹۰.۰۰۰ جریب) از زمینهایی که دولتی تلقی میشدند را بفروشند.
این زمینها به مزارع عظیم قهوه تبدیل شدند. در هر صورت، تلاشها برای ترغیب قهوهسازی بیشک کارساز بودند و تا سال ۱۸۸۹ قهوه حدود نود درصد صادرات گواتمالا را تشکیل میداد. به دنبال رکود جهانی اقتصاد در سال ۱۹۳۰، قهوه دوباره وارد سیاستهای کشور شد.
جورج یوبیکو (Jorge ubico) به قدرت رسیده بود و تلاش کرد تا قیمت قهوه را کاهش دهد تا به برانگیختن صادرات قهوه کمک کند. او زیر ساختهای گستردهای را ایجاد کرد، اما به کمپانی یونایتد فروت (Ufc)، یک شرکت آمریکایی که بعدها بسیار قدرتمند شد، زمین و قدرت بیشتری را واگذار کرد. یوبیکو در نهایت به دلیل اعتصابات عمومی و تظاهرات برعلیه او استعفا داد.
بعد از آن دوره دموکراتیک و آزادی بیان به وجود آمد و رئیس جمهور آربنز (Arbenz) لایحه اصلاحات اراضی ۱۹۵۳ برای مصادره زمین بیشتر برای زمینهای تحت کنترل با هدف توزیع دوباره برای مقاصد کشاورزی را ارائه کرد.
هم صاحبان مزارع بزرگ قهوه و هم (Ufc) حمایت شده توسط وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا به مبارزه علیه اصلاحات پرداختند.
در سال ۱۹۵۴، کودتای طراحی شده توسط (CIA) دولت آربنز را برکنار کرد و لایحه اصلاحات ارضی پیشنهاد شده هیچ وقت عملی نشد. این اتفاق کشور را به سمت مسیری از جنگ داخلی سوق داد که از سال ۱۹۶۰ تا سال ۱۹۹۶ ادامه داشت.
بسیاری از مسائلی که باعث ایجاد این جنگ شدند فقر، توزیع اراضی، قحطی و نژاد پرستی بر علیه افراد بومی هنوز به عنوان مشکلات امروزه پابرجا هستند.
صنعت تولید قهوه گواتمالا در زمان اتمام دوره هزاره به قله خودش رسید، چرا که پس از بحران قهوه در سال ۲۰۰۱ بسیاری از تولید کنندگان از قهوه به سمت ماکادمیا (فندق استرالیایی) و آواکادو مهاجرت رفتند.
همچنین زنگار (قارچ) برگ قهوه نیز با تخریب بخش زیادی از محصولات به مشکلی فزاینده برای تولیدکنندگان در سراسر کشور تبدیل شده بود.
قابلیت ردیابی قهوه گواتمالا
قهوههای گواتمالایی باید تا سطح مزرعه و یا تا سطح گروههای تولیدکننده یا تعاونی قابل ردیابی باشند. در حالی که مناطقی در گواتمالا در حال حاضر گواهی اصالت محصول دارند، اما این کشور تاریخچه طولانی در تولید قهوه با کیفیت دارد. چرا که بسیاری از کشاورزان آسیابهای مخصوص خود را دارند و قهوه مخصوص خود را تصفیه میکنند.
نواحی رشد دهنده قهوه گواتمالا
گواتمالا نسبت به بسیاری از کشورها موفقیت بیشتری در تعریف مناطق کلیدی خودش و بازاریابی قهوهاش در این مناطق به عنوان نمونههایی کاملا متفاوت با یکدیگر داشته است.
با توجه به تجربهام، ویژگیهایی به خصوص در طعم را میتوان پیدا کرد که در بعضی مناطق معمولتر هستند، اما قانون قطعی و مشخصی برای آن وجود ندارد.
جمعیت: ۱۶،۱۷۶،۰۰۰
تعداد کیسههای ۶۰ کیلویی (۱۳۲ پوندی) در سال ۲۰۱۶: ۳،۵۰۰،۰۰۰
سن مارکوس (San Marcos)
سن مارکوس گرمترین و بارانیترین منقطهای از گواتمالا است که در آن قهوه رشد میکند. باران به شیبهای کوهستانی که رو به روی اقیانوس قرار دارند زودتر میآید، در نتیجه گلدهی نیز به طور معمول زودتر رخ میدهد.
بارش باران میتواند چالشهایی را برای خشک کردن بعد از برداشت محصول ایجاد کند. به همین دلیل، بعضی از کشاورزها به ترکیبی از خشک کردن خورشیدی و مکانیکی روی میآورند. کشاورزی بخش بزرگی از اقتصاد در این قسمت است که به تولید دانه، میوه، گوشت و پشم میپردازد.
ارتفاع: ۱۳۰۰-۱۸۰۰ متر (۵۹۰۰-۴۳۰۰ فوت)
زمان برداشت: دسامبر تا مارچ
انواع: بوربن(bourbon)، کاتورا(cautorra)، کاتوای(catuai)
آکاتنانگو (Acatenango)
تولید قهوه در این منطقه در اطراف دره آکاتنانگو، که نام آن از آتشفشان واقع در آن برگرفته شده است، دایر است. در گذشته، بسیاری از تولیدکنندگان این منطقه قهوهشان را به افرادی ملقب به «کایوتیها» میفروختند که آنها این گیلاسهای قهوه را به منطقه آنتیگوا (Antigua) برای تصفیه میفرستادند.
آنتیگوا شهرت بیشتری در تولید قهوه داشت و در نتیجه قیمت بالاتری نیز داشت. این فرایند اکنون خیلی متداول نیست چرا که قهوههای آکاتنانگو میتوانند عالی باشند و به طور گستردهای شناختهتر شدهاند، پس قابلیت ردیابی مناسب آنها سود آورتر خواهد بود.
ارتفاع: ۱۳۰۰-۲۰۰۰ متر (۴۳۰۰-۶۶۰۰ فوت)
زمان برداشت: دسامبر تا مارچ
انواع: بوربن(Bourbon)، کاتورا(cautorra)، کاتوای(catuai)
آتیتلان (Atitlan)
مزارع قهوه این منطقه در اطراف دریاچه آتیتلان در ارتفاعی ۱۵۰۰ متری (۴۹۰۰ فوت) بالای سطح دریا واقع شدهاند. سالهای بسیاری است که این دریاچه ذهن نویسندگان و مسافران را برای زیبایی خیره کنندهاش درگیر کرده است.
در اواخر صبح و اوایل بعد از ظهر، بادهای شدید در این منطقه متداول هستند که به صورت بومی به عنوان خوکومیل (xocomil) یعنی «بادی که گناهان را حمل میکند» شناخته میشوند.
تعدادی ذخیره گاه طبیعی خصوصی در این منطقه وجود دارد که برای حفظ تنوع زیستی منطقه و کمک به پیشگیری از تخریب جنگلها ایجاد شدهاند.
تولید قهوه به دلیل هزینه بالای نیروی کار و رقابت بر سر نیروی کار تحت فشار قرار دارد. همچنین گسترش شهرسازی فشار را بر روی استفاده اراضی زیاد کرده است و بعضی از کشاورزان فروختن زمین خود را نسبت به ادامه دادن رشد قهوه گزینهای سودمندتر میبینند.
ارتفاع: ۱۵۰۰-۱۷۰۰ متر (۴۹۰۰-۵۶۰۰ فوت)
زمان برداشت: دسامبر تا مارچ
انواع: بوربن(bourbon)، تیپیکا(Tupica)، کاتورا(cautorra)، کاتوای(catuai)